Πώς διασώθηκε ο φιλελευθερισμός.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Γ. Χαράρι, «Homo Deus: Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος» (εκδ. Αλεξάνδρεια), στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 σε πολλά δυτικά πανεπιστήμια η λέξη «φιλελεύθερος» αποτελούσε βρισιά. Το 1970, υπήρχαν στον κόσμο 130 ανεξάρτητες χώρες, αλλά μόνο οι 30 από αυτές ήταν φιλελεύθερες δημοκρατίες. Το 1975, το φιλελεύθερο στρατόπεδο υπέστη την πιο ταπεινωτική ήττα του: ο Πόλεμος του Βιετνάμ τελείωσε με τον βορειοβιετναμικό Δαβίδ να κατατροπώνει τον αμερικανικό Γολιάθ. Πολύ σύντομα, ο κομμουνισμός επικράτησε στο Νότιο Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη. Στις 17 Απριλίου 1975, η Πνομ Πενχ, η πρωτεύουσα της Καμπότζης, έπεφτε στα χέρια των Ερυθρών Χμερ. Δύο εβδομάδες αργότερα, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν τους τελευταίους Αμερικανούς να εκκενώνουν την αμερικανική πρεσβεία της Σαϊγκόν, φεύγοντας από την ταράτσα.

Σχολική Ηγεσία και ελληνική πραγματικότητα.

Στo ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως και σε όλα τα συγκεντρωτικά συστήματα,  ο Σχολικός Διευθυντής  απασχολείται ως επί το πλείστον με γραφειοκρατικές/διεκπεραιωτικές διαδικασίες. Οι ρυθμοί επεξεργασίας των εισερχομένων και εξερχομένων εγγράφων, της τήρησης των υπηρεσιακών βιβλίων και του Πληροφοριακού Συστήματος (My School), είναι πραγματικά καταιγιστικοί. Επιπλέον, στα καθήκοντα του Διευθυντή περιλαμβάνονται ο Προγραμματισμός, η Οργάνωση, ο Έλεγχος, η Επικοινωνία και η Ηγεσία.

Η ελληνική εκπαίδευση και το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ

H διεθνής τάση που εμφανίστηκε στη Δημόσια Διοίκηση κατά τις τελευταίες δεκαετίες, υιοθετούσε τις αρχές της ελεύθερης αγοράς και την εφαρμογή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην οργάνωση και τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Η νέα τάση έχει προσδιοριστεί εννοιολογικά με τον όρο  «Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ».  Το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ χαρακτηρίζεται από τη φιλοσοφία της μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης και της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και για αυτό η μεταφορά των αρχών του στον χώρο της εκπαίδευσης έχει αποτελέσει αντικείμενο αντιπαραθέσεων και έντονων συζητήσεων. Αναλυτικότερα, τα κυριότερα χαρακτηριστικά του ΝΔΜ στην εκπαίδευση είναι η ενίσχυση της σχολικής αυτονομίας , η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη διοίκηση των δημόσιων σχολείων,  η τυποποίηση της αξιολόγησης , η ενθάρρυνση και  προώθηση του ανταγωνισμού μεταξύ των σχολείων , η ιδιωτικοποίηση των εκπαιδευτικών υπηρεσιών , η συμμετοχή των γονέων στη σχολική διοίκηση , η ενίσχυση της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών , και η σύνδεση των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων με συγκριτικές μελέτες και τεστ υψηλών επιδόσεων.