Ή Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς

(Δ. Σταύρου, εκπαιδευτικός, υπ. δρ. ΕΚΠΑ)

H Κωνσταντινούπολη είχε αντισταθεί σε περίπου 20 πολιορκίες. Η κατάκτησή της από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή στις 29 Μαΐου του 1453 είναι η τελευταία πράξη ενός προβλέψιμου δράματος όπου έπαιξαν ρόλο ο σταδιακός κατακερματισμός του ελληνικού κόσμου, η  μόνιμη αναρχία και οι θρησκευτικές έριδες. Επίσης, επιβεβαίωσε την κυριαρχία των Οθωμανών που προηγουμένως είχαν κατορθώσει να επιβάλουν και να εδραιώσουν την εξουσία τους σε μεγάλο μέρος της Μ. Ασίας, καθώς και στη Βαλκανική Χερσόνησο.

O ποντιακός ελληνισμός

Ο ποντιακός ελληνισμός έχει τις ρίζες του στον μεγάλο αποικισμό του Εύξεινου Πόντου που ξεκινά τον 8ο αι. π.Χ. με τη Μίλητο της Ιωνίας να ιδρύει τη Σινώπη σε εξαιρετικά στρατηγική θέση εξαιτίας του λιμανιού της και της δυνατότητας ομαλής επικοινωνίας της με τις γύρω περιοχές. Η Σινώπη, με τη σειρά της ίδρυσε το 756 π.Χ την Τραπεζούντα, την Κρώμνη, το Πτέρυον, την Κύτωρο και άλλες φημισμένες πόλεις της περιοχής για την οποία μιλούν ακόμη οι παραδόσεις, οι χοροί και τα τραγούδια των Ποντίων. Επί μακρό διάστημα απομονωμένος από τον υπόλοιπο ελληνισμό λόγω της απόστασης, μιας δύσκολης θάλασσας και ενός ορεινού απόκρημνου όγκου αλπικού τύπου, αριθμούσε περισσότερους από 450.000 κατοίκους στις αρχές του 20ου αιώνα σε πάνω από 1.000 χωριά.