"Το Σύνταγμα της Ελευθερίας" του Φ. Χάγιεκ

Στο πρώτο μέρος του "Συντάγματος της Ελευθερίας", ο νομπελίστας Αυστριακός πολιτικός φιλόσοφος και οικονομολόγος Φρίντριχ Χάγιεκ απαντά στο γιατί χρειαζόμαστε την ελευθερία του ατόμου: Διότι είναι ο μόνος τρόπος συνέχισης της πολιτισμικής προόδου, δηλαδή της συνεχούς διαδικασίας μάθησης. Οι "μπροστάρηδες" της πορείας αυτής (πλούσιοι, έξυπνοι, καινοτόμοι,εργατικοί, ταλαντούχοι) παράγουν έργο που ωφελεί και τους υπόλοιπους μέσω της απελευθέρωσης περισσότερων δυνάμεων για το Καλό παρά για το Κακό (αισιοδοξία του Χάγιεκ). Το 2ο μέρος του Συντάγματος εξηγεί γιατί θέλουμε τη Νομοκρατία (Αρχή του Νόμου, η οποία δεν πρέπει να συγχέεται με την πλημμυρίδα οδηγιών και εγκυκλίων): Η Αρχή του Νόμου είναι γενικοί, απλά διατυπωμένοι κανόνες (Σύνταγμα) που πηγάζουν από τους άγραφους κανόνες κάθε κοινωνίας οι οποίοι διαμορφώθηκαν αβίαστα μέσα στους αιώνες (χωρίς να το καταλαβαίνουν καλά καλά οι πολίτες τους) εμπεριέχοντας έτσι την παραδοσιακή σοφία συμπυκνωμένη, ενώ το 3ο μέρος αποτελεί ένα φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα. Πρόσφατα, ο καθηγητής κ. Βαρουφάκης έγραψε σε άρθρο του ότι οι Έλληνες φιλελεύθεροι παρουσιάζουν μια "πρωτοτυπία" επειδή υποστήριξαν τη διάσωση της χώρας, μέσω του Μνημονίου, ενώ ο Φ.Χάγιεκ (υποτίθεται) υποστήριζε πως "ο πτωχευμένος πρέπει να πτωχεύει", και όχι να διασώζεται. Όμως, ο Χάγιεκ στο "Σύνταγμα της Ελευθερίας", σελ. 321, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι το Κράτος πρέπει να μεριμνά για υπηρεσίες όπως το νομισματικό σύστημα, η έρευνα, το κτηματολόγιο, οι στατιστικές, η εκπαίδευση, κτλ. Επίσης, σελ. 400, υποστηρίζει ότι το Δημόσιο μπορεί και οφείλει να πειραματίζεται με την ανάπτυξη νέων θεσμών, άρα προσωρινά θα πρέπει να τους χρηματοδοτεί από τη φορολογία. Επομένως, (σελ. 401), μπορεί αυτή η προσωρινή φορολόγηση να αποτελεί έναν εξαναγκασμό, αλλά εμποδίζει έναν μεγαλύτερο εξαναγκασμό : αυτόν της ακραίας εξαθλίωσης των συνανθρώπων μας. Πώς μπορεί να λέγεται ότι ο Χάγιεκ τάσσεται υπέρ της χρεωκοπίας Κρατών όταν αυτή επιφέρει την εξαθλίωση ολόκληρων λαών ;