Oμιλία για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.

Η γιορτή της 25^ης Μαρτίου είναι διπλή: Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την έναρξη της Επανάστασης που κήρυξαν οι Έλληνες εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το 1453 η πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η  Κωνσταντινούπολη, μετά από στενή πολιορκία έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Είχαν προηγηθεί και άλλες επιθέσεις που είχαν αποδυναμώσει την πρωτεύουσα. Ακολούθησαν 400 χρόνια κυριαρχίας των Οθωμανών, οι οποίοι εκτός από την Ελλάδα είχαν καταλάβει τεράστιες εκτάσεις από την Αίγυπτο ως τα Βαλκάνια και τα βάθη της Ασίας.

Σε μια εποχή που η Δυτική Ευρώπη προχωρούσε με άλματα στη διαμόρφωση νέων θεσμών και μέσα από το πνεύμα της Αναγέννησης σημείωναν εκπληκτική πρόοδο οι τέχνες, ο Ελληνισμός αγωνιζόταν για την επιβίωσή του.

Ωστόσο, παρόλη την παγίωση των Οθωμανών στον ελληνικό χώρο, οι υπόδουλοι Έλληνες έδειξαν αξιοθαύμαστη αντοχή και κατόρθωσαν να διατηρήσουν όλα τα στοιχεία της εθνικής τους υπόστασης και να προχωρήσουν προς τη δική τους αναγέννηση. Οι υλικές καταστροφές, οι εξισλαμισμοί, το παιδομάζωμα, οι βαριές φορολογίες και οι ποικίλες πιέσεις δεν έκαμψαν το φρόνημά τους. Η συσπείρωση γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδιαίτερα τους δύο πρώτους αιώνες της οθωμανικής κυριαρχίας, η οργάνωση σε κοινότητες αργότερα, η δράση των κλεφτών, η ανάπτυξη της παιδείας, διατήρησαν άσβεστη την ελπίδα των υπόδουλων. Το σκοτάδι των χρόνων της Άλωσης διαδέχθηκε σιγά σιγά το φως που ερχόταν από τους Έλληνες λογίους και τα ελληνικά τυπογραφεία της Δύσης και από το φιλελεύθερο κήρυγμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

Όμως, στις 25 Μαρτίου 1821 το ποτάμι δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Και τον λόγο παίρνουν τα όπλα. Για 7 χρόνια η χώρα μας γίνεται τόπος πολέμου, πόνου και δυστυχίας. Πάνω από 800.000 ψυχές θυσιάζονται για να ελευθερώσουν περίπου ενάμισι εκατομμύριο λαού, που στην πλειοψηφία του ήταν άστεγος, πεντάφτωχος και χαροκαμμένος. Οι γυναίκες του Σουλίου θυσιάζονται. Το Κούγκι και το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Χίος και τα Ψαρά καταστρέφονται ολοσχερώς. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια γίνονται βωμός μαρτυρίου και διδάσκουν πώς μπορεί να ζήσει κανείς ελεύθερος. Και στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου δίνεται η τελειωτική απάντηση στον τουρκοαιγυπτιακό στόλο από τις Μεγάλες Δυνάμεις οι οποίες επενέβησαν υπέρ της Ελλάδας.

Όταν ξημέρωσε η μέρα της λευτεριάς, οι περιπέτειες δεν έληξαν για τον λαό μας. Για 100 περίπου χρόνια συνεχίζει να μάχεται, διεξάγει τον Μακεδονικό Αγώνα, πετυχαίνει σημαντικές νίκες στους Βαλκανικούς Πολέμους, συμμετέχει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γνωρίζει τραγική ήττα στη Μικρά Ασία. Παράλληλα, η ενσωμάτωση των Επτανήσων, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων δίνουν στη χώρα μας τη σημερινή της μορφή, ενώ η τραγωδία της Κύπρου συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Η Επανάσταση του 1821 έχει να μας πει πολλά όχι μόνο ως Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος, θρησκεία ή φυλή. Είναι το παράδειγμα κάθε ανθρώπου που μάχεται για τα δικαιώματά του. Δεν θα σταθούμε σε πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες, γιατί οι αγωνιστές του 1821 απαιτούν από εμάς κάτι πιο απλό: Ο αγώνας τους να γίνει έμπνευση για να σκύψουμε με σύνεση και ψυχραιμία πάνω από τα πολύπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζει ΣΗΜΕΡΑ η Ελλάδα. Είναι ανάγκη αυτή την ώρα να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και να δούμε θετικά τα πάντα. Να λύσουμε ειρηνικά τις διαφορές μας με όλους, γιατί όταν ο Έλληνας είναι νηφάλιος και ορθολογικός δεν έχει τίποτα και κανέναν να φοβηθεί.

Αυτό είναι και το μήνυμα της σημερινής ημέρας. Μακριά από εξάρσεις και υπερβολές, η κληρονομιά και ο αγώνας των προγόνων μας θα διατηρούνται από εμάς σαν κόρη οφθαλμού.

Χρόνια Πολλά.

Δείτε επίσης: Παρουσίαση του βιβλίου του Δ. Σταύρου "Σχολική Ηγεσία και Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ" στον Ιανό (βίντεο)