H φορολογία σαν ποινή (από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο).

Σε όλες τις χώρες του κόσμου φόρος είναι η ανταποδοτική υποχρέωση του πολίτη για όσα του προσφέρει το κράτος. Μόνο στην Ελλάδα ο φόρος ταυτίζεται με χαράτσι που υποχρεώνεται να καταβάλει ο πολίτης απλά και μόνο επειδή έτυχε να είναι πολίτης αυτής της χώρας. Πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες πληρώνουν το 40% περίπου των εισοδημάτων τους στο κράτος (και με τον ΦΠΑ που συχνά πληρώνουν οι ίδιοι) ενώ για τυχόν ακίνητα που έχουν αποκτήσει, με φορολογημένα βέβαια χρήματα, καταβάλλουν φόρο ακίνητης περιουσίας, έκτακτες εισφορές - κατά τις διαθέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων - και υφίστανται κι άλλες μικρότερες επιβαρύνσεις. Αν απασχολούν προσωπικό υποχρεώνονται να καταβάλουν οι ίδιοι τον φόρο των εργαζομένων καθώς και τις εισφορές και των δύο μερών. Διατηρώντας βέβαια με δικά τους έξοδα και τα ανάλογα τμήματα λογιστηρίων. Οι ίδιοι πάλι στέλνουν συνήθως τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, περιθάλπτονται σε ιδιωτικές κλινικές και για την ασφάλειά τους αναγκάζονται, όσοι μπορούν βέβαια, να καταφεύγουν σε ιδιωτικές εταιρίες Security. Οταν έρθει δε, για ελάχιστους από αυτούς, η ώρα της σύνταξης το Ταμείο τους δηλώνει αδύναμο να τις πληρώσει. Γιατί λοιπόν πρέπει να πληρώνουν φόρους; Εκτός κι αν ο φόρος είναι ποινή επειδή έτυχε να γεννηθούν στην Ελλάδα....

http://www.andrianopoulos.gr/

Hμερίδα στις 5 Ιουνίου 2010 στην Αθήνα.

Το Ευρωπαϊκό Φιλελεύθερο Φόρουμ και το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών της Ελλάδας διοργανώνουν ημερίδα με τίτλο «Αναβαθμίζοντας την Κοινωνία των Πολιτών, των θεσμών της και των κινημάτων της» που θα διεξαχθεί στην Αθήνα στις 5 Ιουνίου 2010 στο Ξενοδοχείο Αμαλία (Αμαλίας 10, Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα). Η ημερίδα χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Την ημερίδα υποστηρίζουν και τα Βελγικά think tanks «Prometheus Liberaal Kenniscentrum» και «Κέντρο Jean Gol».

Tα χάρτινα άλλοθι της Αριστεράς (από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο)

Στον ταλαιπωρημένο αυτό τόπο, που τα πάντα διαστρεβλώνονται κι έρχονται ανάποδα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια επάνω, παντοτινός στόχος είναι να συνταιριάξει η πραγματικότητα με τις κυρίαρχες πολιτικές αντιλήψεις. Κι επειδή οι απόψεις της Αριστεράς για δεκαετίες ολόκληρες αγέρωχα ποδηγετούν το πολιτικό κλίμα της χώρας η περίπου συλλογική εθνική προσπάθεια αποσκοπεί να δείξει πως τα πάντα ταιριάζουν με τον τρόπο που η Αριστερά βλέπει τον κόσμο.