(δημοσιευμένο στην τοπική εφημερίδα Ομηρική Γραία)
Το αριστούργημα Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου είναι ένα από τα πιο γνωστά και εκτενή αυτοβιογραφικά διηγήματα του Γεωργίου Βιζυηνού (1849-1896) το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Εστία.
Στο διήγημα αυτό ο
Βιζυηνός περιγράφει την εναγώνια αγάπη της μητέρας για τον ξενιτεμένο της γιο
και την οδύνη και την απελπισία της για τον ανεξήγητο θάνατο του άλλου της γιου,
του Χρηστάκη. Η επιστροφή του ξενιτεμένου γλύκανε κάπως τον καημό της, αλλά δεν
ήταν δυνατό να εξαλείψει τη διάθεσή της για εκδίκηση. Όλες οι προσπάθειές της
να βρεθεί και να τιμωρηθεί ο φονιάς ήταν άκαρπες και η μητέρα εξορκίζει τα
παιδιά της να μην αφήσουν τον αδελφό τους ανεκδίκητο.
Στη φάση αυτή της
ιστορίας εμφανίζεται η Τουρκάλα με τον γιο της τον Κιαμίλη που προσφέρεται να
βοηθήσει και τους φιλοξενεί στην πρωτεύουσα όσο κρατάνε οι αναζητήσεις για την
ανακάλυψη του φονιά. Όμως και οι προσπάθειες αυτές δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Το
μυστήριο τέλος διαλευκαίνεται, όταν ο Κιαμίλης αφηγείται στον Γιωργή (τον
συγγραφέα) ότι «σκότωσε επιτέλους τον βρικόλακα
που δεν τον άφηνε να ησυχάσει». Τι είχε συμβεί; Ο Κιαμίλης, αν και ήταν
βέβαιος πως είχε σκοτώσει τον πραγματικό φονιά του Χρηστάκη, τον ταχυδρόμο
Χαραλάμπη, τον έβρισκε διαρκώς μπροστά του και αποφάσισε να απαλλαγεί από το
φάντασμα. Στη συνέχεια της αφήγησης αποκαλύπτεται ότι ο ταχυδρόμος τον οποίο
σκότωσε ο Κιαμίλης δεν ήταν ο Χαραλάμπης αλλά ο Χρηστάκης (ο αδελφός του
Γιωργή) που τον είχε αντικαταστήσει εκείνες τις μέρες στη δουλειά. Η αποκάλυψη
είναι τρομερή και ο Κιαμίλης χάνει τα λογικά του. Παρακαλεί τον συγγραφέα να
μην το πει στη μητέρα του και όταν αποφυλακίζεται, γίνεται, για να εξιλεωθεί,
άβουλος και άφωνος δούλος της και αφοσιώνεται στη δούλεψή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου