Η
Μικρασιατική Καταστροφή αναφέρεται στο τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου του
1919-22, τη φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης που είχε εγκατασταθεί
στα δυτικά μικρασιατικά παράλια κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, όπως και τη σχεδόν
άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και τη
γενικευμένη πλέον εκδίωξη μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς
Ασίας. Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες συμφορές του ελληνισμού διαχρονικά, αφού το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού
στοιχείου της Ανατολής εξαφανίστηκε ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια και περίπου
1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες ήρθαν υπό άθλιες συνθήκες στην Ελλάδα.